ἰή

ῐή, ἰέ

a ἰή. λτ;ἰὴγτ; ἰῆτε νῦν μέτρα παιηόνων ἰῆτε, νέοι (supp. e. Σ G-H.) Pae. 6.121

b ἰὴ ἰέ. ἰὴ ἰὲ Παιάν, ἰὴ ἰέ Πα. 2. 3, . ἰήιε παῖ με[ Πα. 7C. c. 3. ἰὴ ἰὲ βασίλειαν Ὀλυμπίων, νύμφαν ἀριστόποσιν Πα. 21. 3, 11, 19, 27.

c

ἰέ. ἰὴ ἰή, ὢ ἰὲ Παιάν Pae. 4.31

d

ἰή, ἰή. Πα. 1. , Pae. 4.31

e ἰῆτε (“eine Pluralisierung der Interjektion ἰή”, Wackern., Kl. Schr. 2. 883: ἴητε Schr., ut “ἰῆναι ab ἰή.” v. Strunk, Glotta, 1960, 80—2.) <

ἰὴγτ; ἰῆτε νῦν, μέτρα παιηόνων ἰῆτε, νέοι Pae. 6.121